Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Η επιστολή της 10χρονης Φρόσως προς όλα τα παιδιά.

Ονομάζομαι Φρόσω Στυλιανού.

Είμαι δέκα χρόνων και πηγαίνω στην πέμπτη τάξη του δημοτικού. Κατοικώ σε ένα μικρό νησί στη Μεσόγειο θάλασσα, που το όνομά του είναι Κύπρος.Σου γράφω για να σου μιλήσω για την αγανάκτηση που νιώθω με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, για τα οποία ευθύνονται οι πόλεμοι. Δεν ξέρω αν άκουσες ποτέ πως και εμείς στην Κύπρο έχουμε ζήσει τις επιπτώσεις του πολέμου, οι οποίες είναι εξωφρενικά ανυπόφορες. Για αυτό στο γράμμα μου γράφω κάποιες εισηγήσεις που εμείς τα παιδιά μπορούμε να εφαρμόσουμε για να λιγοστέψουν οι πολέμοι.

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να βλέπουμε ταινίες στην τηλεόραση που παρουσιάζουν σκηνές βίας, δηλαδή πολέμους με πολύ ισχυρά όπλα.Επίσης να σταματήσουμε να αγοράζουμε ηλεκ-τρονικά παιχνίδια που ως περιεχόμονο έχουν σκηνές βίας. Ενας τρόπος για να λύσουμε το πρόβλημα είναι να συμφωνήσουμε όλα τα παιδιά να μην τα αγοράζουμε. Ακόμη μπορούμε να στείλουμε επιστολές διαμαρτυρίας σε παραγωγούς ταινιών με σκηνές πολέ-μου, στις εταιρείες που κατασκευάζουν τέτοιου είδους ηλεκτρονι-κά παιχνίδια και στα κανάλια.

Από τώρα θα πρέπει να προσπαθούμε να λύνουμε τις διαφορές που έχουμε με τους φίλους μας με διάλογο.Πολλοί από εμάς δέν τις λύνουν με διάλογο αλλά με καυγάδε, βρισιές ή ξυλοδαρμούς. Αν από τώρα δεν εφαρμόζουμε αυτή την τακτική δεν θα την εφαρμόζουμε ούτε όταν μεγελώσουμε. Επίσης δεν θα ξέρουμε να μιλάμε ήρεμα και να δεχόμαστε τις απόψεις των φίλων ή των συναδέλφων μας, όσο διαφορετικές και να είναι. Αν στο σχολείο ή στη γειτονιά μας υπάρχει κάποιο παιδί με διαφορετικό φύλο, άλλη θρησκεία, κοινωνική θέση ή λιγότερο έξυπνο από εμάς να μην το αφήνουμε μόνο του, να του δίνουμε και εκείνου λίγη σημασία. Να το αφήνουμε και αυτό να παίζει μαζί μας. Να μην το κάνουμε να νιώθει διαφορετικός απο εμάς. Δεν έχει σημασία το χρώμα ή η θρησκεία.

Ακόμη μπορούμε αν θέλουμε να στείλουμε μια επιστολή στο πρόεδρο της χώρας μας στην οποία να γράψουμε τα κακά του πολέμου και τα καλά της ειρήνης. Τα κακά του πολέμου είναι πως αρκετοί άνθρωποι πεθαίνουν κατα τη διάρκεια του πολέμου. Μικρά παιδιά μένουν ορφανά και τριγυρίζουν μόνα τους στους δρόμους απροστάτευτα και αβοήθητα. Μαυροφορεμένες μονάδες ψάχνουν αδιάκοπα τα αγνούμενα τους παιδιά. Χύνεται πάρα πολύ αίμα χωρίς λόγο και αιτία. Πολλοί κοιμούνται στους δρόμους, στα πεζοδρόμια και όπου αλλού βρούν γιατί κατεδαφίστηκαν τα σπίτια τους και έμειναν άστεγοι.

Τα καλά της ειρήνης είναι πως όταν κυριαρχεί στον πλανήτη γη όλοι είναι χαρούμενοι και ευδιάθετοι. Τα παιδιά παίζουν ανέμελα και ξέγνιαστα στους δρόμους και τα χωράφια της γειτονιάς τους. Παντού βλέπεις χαμογελαστά και ευτυχισμένα προσωπάκια. Τα παιδιά βγαίνουν βόλτες με τους γονείς τους και περνούν την ώρα τους βλέποντας βιτρίνες και λέγοντας αστεία. Όλοι ζουν μονιασμένοι και αγαπημένοι χωρίς να τους νοιάζει το χρώμα ή η θρησκεία.

Μπορούμε να γράψουμε πως πρέπει να σταματήσουν να ξοδεύονται χρήματα για πολεμικό εξοπλισμό όπως τάνξ και διάφορα ισχυρά όπλα. Τα χρήματα αυτά μπορούν να δοθούν σε φτωχές χώρες για να κτιστούν νοσοκομεία, σχολεία και τόποι όπου οι ανθρώποι μπορούν να εργάζονται. Ακόμη μπορούν να δοθούν για να ανακαλυφθούν θεραπείες όπως για τον καρκίνο. Να κτιστούν σχολεία που θα λειτουργούν τα απογεύματα. Εκεί να μαθαίνουμε για την ειρήνη, να αγαπούμε τουσ συνανθρώπους μας ανεξαρτήτου χρώματος.

Στείλε το γράμμα μου σε κάποιον που αγαπάς έτσι ώστε σιγά σιγά να φτάσει στα χέρια όλων των παιδιών του κόσμου. Ελπίζω όταν όλα τα παιδιά εφαρμόσουν αυτά τα πράγματα θα επικρατήσει ειρήνη σε όλο τον κόσμο.!

Φ.Σ. Ε2

http://www.schools.ac.cy/dometios-b-kb-dim/epistoli_pros_ola_ta_paidia.htm

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Η ζήλεια στα αδέρφια και πώς την αντιμετωπίζουμε.

  • Ο ερχομός ενός νέου παιδιού, κάνει πολύ συχνά τους γονείς να ανησυχούν για προβλήματα ζήλιας που πιθανόν να προκύψουν μεταξύ ενός μεγαλύτερου και του νέου παιδιού. Πράγματι η ζήλια μεταξύ αδελφών δεν είναι σπάνια. Το μεγαλύτερο παιδί νιώθει ότι κάτι χάνει με τον ερχομό του αδελφιού του. Εκεί που απολάμβανε πολλά πράγματα μόνο του, την προσοχή των γονιών του, τώρα πρέπει να τα μοιράζεται με το αδελφάκι του.

    Η ζήλια μεταξύ αδελφιών παρατηρείται συχνότερα όταν η διαφορά ηλικίας μεταξύ των παιδιών δεν είναι μεγάλη ή ακόμα όταν είναι του ίδιου φύλου. Στην περίπτωση διδύμων το φαινόμενο αυτό είναι ακόμη πιο έντονο. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη δημιουργία της ζήλιας μεταξύ των παιδιών. Οι συγκρίσεις που κάνουν μεταξύ των παιδιών τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη ζήλιας, αντιπαλότητας και συναγωνισμού. Στις περιπτώσεις που το ένα παιδί καταφέρνει να ξεπερνά το άλλο στις επιδόσεις του, μπορούν να δημιουργηθούν αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης ακόμη και κατάθλιψης που συνοδεύονται από ζήλια..

    Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζήλια μεταξύ αδελφιών. Τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών, η λειτουργικότητα της οικογένειας, τα παραδείγματα που βλέπουν τα παιδιά σε ταινίες στην τηλεόραση ή αλλού συμβάλλουν στην δημιουργία καταστάσεων ζήλιας.

    Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να αποτρέψουν την δημιουργία ζήλιας μεταξύ των παιδιών τους;

    Σε οικογένειες που οι γονείς βρίσκουν συμβιβαστικές, παραγωγικές λύσεις που χαρακτηρίζονται από εκτίμηση προς το άτομο και χωρίς επιθετικότητα στα καθημερινά προβλήματα, οι πιθανότητες να αναπτυχθεί ζήλια είναι μικρές. Επίσης το ίδιο συμβαίνει σε οικογένειες που κάνουν δραστηριότητες ψυχαγωγικές ή άλλες που όλοι απολαμβάνουν μαζί. Η ηλικία των παιδιών παίζει ένα σημαντικό ρόλο. Ανάλογα με το επίπεδο αντίληψης τους οι γονείς μπορούν να μιλούν στο παιδί τους για τη γέννηση και τον ερχομό του αδελφιού τους. Έτσι νιώθουν ότι συμμετέχουν στο σημαντικό νέο γεγονός για την οικογένεια που θα αλλάξει την κατάσταση όπως την γνωρίζουν. Με το να συμμετέχουν στις προετοιμασίες για το νέο παιδί, για την κούνια και τα ρούχα του, λαμβάνοντας μέρος στις συζητήσεις για το τι θα κάνει η οικογένεια όταν θα έρθει το αδελφάκι, τα κάνει να μη νιώθουν ότι παραμερίζονται ή ότι χάνουν κάτι.

    Επίσης εάν η ηλικία του ή των μεγαλύτερων παιδιών το επιτρέπει, είναι καλό για αυτά εάν μπορούν να συμμετέχουν στην επιλογή του ονόματος για το αδελφάκι τους. Οι γονείς μπορούν να συζητούν με τα μεγαλύτερα αδέλφια τρόπους με τους οποίους μπορούν αυτά να βοηθούν στην οικογένεια όταν θα γεννηθεί το νέο παιδί. Στις περιπτώσεις αυτές είναι χρήσιμο όλοι μαζί να βλέπουν τις φωτογραφίες των μεγαλύτερων παιδιών όταν γεννήθηκαν και οι γονείς να διηγούνται αυτά που έκαναν όταν γεννήθηκαν τα πρώτα παιδιά. Οι κινήσεις αυτές βοηθούν τα παιδιά στο να νιώσουν ότι η σημασία και το ενδιαφέρον που δίνονται προς τα αυτά δεν μειώνεται και τουναντίον το κάθε παιδί παίρνει όλη την αγάπη των γονιών του.

    Οι γονείς δεν πρέπει να απογοητεύονται εάν βλέπουν αρχικά ότι ένα μεγαλύτερο παιδί δεν δείχνει μεγάλη αγάπη στο μικρότερο του αδελφάκι. Η αγάπη αυτή μεγαλώνει σταδιακά. Οι γονείς θα πρέπει να δείξουν στο μεγαλύτερο παιδί πώς πρέπει να συμπεριφέρεται σε ένα μικρότερό τους αδελφάκι και το τι είναι επιτρεπτό και το τι όχι. Επίσης, η επιβράβευση του μεγαλύτερου παιδιού για καλά πράγματα που έχει κάνει, ιδιαίτερα σε σχέση με το μικρό αδελφάκι του, δείχνει στο παιδί ότι το να είναι το μεγαλύτερο έχει πλεονεκτήματα. Κάποτε ένα παιδί μπορεί να παρουσιάσει κάποια υποχώρηση στην συμπεριφορά του όταν γεννηθεί ένα νέο παιδί. Επιστρέφει πίσω σε συμπεριφορές που είχε όταν ήταν σε πιο μικρή ηλικία.

    Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που η ζήλια θα χειροτερεύει και πιθανόν να γίνει μια αντιπαλότητα. Πολύ σπάνια μπορεί η κατάσταση να εκφυλιστεί και να εμφανιστούν φαινόμενα βίας και κακοποίησης του ενός από τον άλλο. Συνήθως αυτός που κακοποιεί είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία ή και αυτός που είναι δυνατότερος. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους ή και ψυχίατρους. Η οικογένεια θα πρέπει να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις το πρόβλημα πιθανόν να χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση. Συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι η ζήλια μεταξύ αδελφιών είναι σύνηθες φαινόμενο. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη γένεση αλλά και στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Για αυτό θα πρέπει να υπάρχει συμβιβασμός όταν δημιουργούνται διαφορές και να υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση στην προσωπικότητα και τις ιδιαιτερότητες του κάθε μέλους της οικογένειας.

    • Ημερομηνία δημοσίευσης:
    • 16/09/2009
    • Πηγή:
    • zougla.gr
  • http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=62882&cid=14